Al vrij kort na het aantreden van de regering Di Rupo werd Hendrik Bogaert in de media uitgeroepen tot de grote vernieuwer van de openbare diensten. Zonder enige vorm van kritiek werd hij door journalisten steevast opgevoerd als de architect van de moderne vernieuwing, terwijl het zoeken is naar echte innovatie.
Volgens ACOD Overheidsdiensten is de lof dus onterecht. De grootste creativiteit komt immers van het personeel en de diensten die gebukt onder blinde besparingen de winkel openhouden. Ondertussen houdt de staatssecretaris een inventaris bij van zijn grote realisaties. Laten we die even samen overlopen.
- Quota voor vrouwelijke topambtenaren.
- Werken na 65 jaar: daar zaten we nu echt op te wachten.
- Mobiliteit overheidsmedewerkers: blijkt in de praktijk een lege doos.
- Promoties en vacatures open voor externen: is een achteruitgang voor de mensen die in dienst zijn.
- Overgang naar niveau A: uitvoering van een akkoord met de vorige regering.
- Interne vacaturemarkt: in de praktijk weinig van te merken.
- Opvolging werkzoekenden: eerst wervingsstop en dan bijkomende procedures.
- Aanwerving contractuele medewerkers via Selor: zie hierboven.
- Instapkaart contractuelen: uitvoering van een akkoord met de vorige regering.
- Beroepscommissies: af te wachten of één commissie voor de ganse federale overheid zal functioneren.
- Evaluaties: het meest recente KB is een verbetering voor de rechten van de verdediging, maar het is de vraag of het instrument evaluatie meer motiverend zal werken dan de ontwikkelcirkel of is het gewoon bureaucratische ballast.
- Kruispuntbank federale overheid: dit idee komt van de diensten zelf en niet van de politiek.
- Nieuwe opdrachten FEDICT: er loopt een gerechtelijk onderzoek.
- Samenwerkingsakkoord e-government: we kennen ondertussen de waarde van die akkoorden.
- e-Procurement: meer digitalisering is inderdaad een goede zaak maar daar zijn de administraties al veel langer zelf mee bezig. Ze moeten uiteraard hiervoor de middelen krijgen maar met de besparingswoede lukt dat niet.
- Optifed: het is op zich een goede zaak om de beste praktijken uit te wisselen.
- Costing Out Post: geen postzegels meer, tja…
- Fedoclean: uitvoering verhaal van de vorige regering maar we staan nog nergens.
- Print- en copybeleid: voor dat idee heb je echt geen regering nodig.
- Verplichting personeelsplannen: is niet nieuw maar de vertraging (controle en goedkeuring) is met deze staatssecretaris nog nooit zo groot geweest. Het is een pervers instrument om nog meer te besparen.
- Maandelijkse monitoring: iedereen moet eigenlijk maandelijks laten weten hoeveel mensen er te kort zijn en dan kan Bogaert in de clinch gaan met De Wever over wie het meest bespaart op werkvolk.
- Uniformisering prestaties buiten de normale diensturen: een draak van een KB, werkt niet in de praktijk en gaf al aanleiding tot actie bij de douane waardoor bijkomende kosten moesten gemaakt worden. Veel of weinig in de weekends werken, iedereen krijgt even weinig, is dat innoverend beleid?
- Elektronische aangifte arbeidsongevallen: idee van de administraties, heb je geen staatssecretaris voor nodig.
- Quota personen met een handicap: in de praktijk weinig van te merken.
- Extra besparingen op personeel, herinvesteren in IT: in de personeelsbesparingen is de limiet bereikt, in de praktijk zijn er geen herinvesteringen die een duidelijke meerwaarde betekenen.
- Modernisering vierdagenweek in de overheidssector: het verlofstelsel is minder voordelig dan vroeger en dat noemt men dan modernisering.
- Versnelling doorlooptijd selecties bij Selor: hoe minder Selor moet werven, hoe sneller het vanzelf wel zal gaan.
Daar stopt het lijstje realisaties van Hendrik Bogaert dat hij zelf presenteert op zijn website. Merkwaardig is dat hij zijn lijst niet aanvult met het KB geldelijke loopbaan, waar hij laat uitschijnen dat dit zo ongeveer de grootste revolutie is van deze eeuw. Al zijn andere plannen zijn dromen en wensen, en die sporen niet altijd met de regeerverklaring.
Laat je geen zand in de ogen strooien
Het zal wel aan ons liggen, maar ACOD Overheidsdiensten volgt de journalisten niet die deze opsomming beschouwen als innoverend en Hendrik Bogaert steevast bejubelen als de grote hervormer. Het lijkt meer en meer op een heruitgave van het schitterende boek ‘1984’ van George Orwell, die subliem een maatschappij beschreef waar de mensen constant werden bedolven onder ‘newspeak’ en waar de geschiedenis werd herschreven telkens dat beter uitkwam voor de machthebbers. Een partijslogan uit dit boek is ‘ignorance is strength ‘ (onwetendheid is kracht). Als men minder voordelige omstandigheden beschrijft als modernisering en ‘window dressing’ verkoopt als innovatie dan komt het zandmannetje langs. ACOD Overheidsdiensten is echter niet in slaap te wiegen en zwijgen zullen we zeker niet.
Guido Rasschaert
Geen opmerkingen:
Een reactie posten